Ευχαριστώ, Αγγελική Βαρελλά!
ΤΟ ΓΑΛΑΤΑΚΙ
Τρία βιβλία της εικονογράφησα. Στενή συνεργασία δεν είχαμε ούτε τρελαινόμασταν από τη χαρά μας όταν βλεπόμασταν. Ήταν όμως σεβάσμια, «τα είχε καλά και με τους θεούς και με τους δαίμονες», όπως λέει μια συγγραφέας, και κατάφερε να μου αφήσει το αποτύπωμά της.
Μιλάω για τη Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη. Γαλατάκι όπως την αποκαλούσαν οι φίλες της.
Λίγες ημερομηνίες συγκρατώ. Την επέτειο του θανάτου της τη θυμάμαι, γιατί πέφτει στα γενέθλιά μου, 23 Σεπτέμβρη.
Μια τέτοια γιορτινή μέρα, πριν από πολλά χρόνια, με είχε πάρει τηλέφωνο για να μου ευχηθεί:
«Να λιώσεις σαράντα ζευγάρια σιδερένια παπούτσια μέχρι να βρεις αυτά που αναζητάς».
Τι σόι ευχή είναι αυτή, βρε Γαλατάκι;
Το Γαλατάκι όμως, σαν σίφουνας που ήτανε, το είχε κλείσει το τηλέφωνο.
Κι από τότε έμεινα με την απορία. Ευχή μου άφησε ή κατάρα;
Την απάντηση μου έδωσε παλιά φίλη, που ξέρει όλη την παλιά φρουρά των συγγραφέων:
«40 ζευγάρια σιδερένια παπούτσια λιώνουνε στον κλίβανο και μετά αγοράζεις ένα ζευγάρι ΝΙΚΕ. Αμάν πια με τα θέσφατα και τους γόρδιους δεσμούς. Άμα θέλουμε άλυτα μυστήρια φτιάχνουμε και δικά μας.
Άντε γιατί... λατρεμένες μορφές, κακιές πεθερές».
Ευτυχώς φέτος ήρθε η ευχή της γλυκύτατης και αγαπημένης Αγγελικής Βαρελλά, που η δημιουργία πολλών βιβλίων μας έχει δέσει με μια όμορφη φιλία, και διέλυσε τα διφορούμενα φολκλορικά της Γαλάτειας. Ουφ!
