O Ταμπακέας καμιά φορά, όταν ψάχνει τα γυαλιά του και τελικά διαπιστώνει ότι τα φοράει, αναστενάζει και λέει «Ου γαρ έρχεται μόνον». Μια μέρα, του ήρθε η ιδέα ότι Ούγαρ είναι ένας Βίκινγκ. Μου έκανε πάσα την ιδέα, γιατί βαριόταν να τη σκιτσάρει, ενώ εγώ, βλέπεις, ήμουν μες στον ενθουσιασμό... Ας μην γκρινιάζω, όμως, γιατί χάρη στον Ούγαρ προέκυψε η Ούμπα, που είναι χοτ και χιτ.
Στο θέμα του τίτλου υπάρχει μια διαφωνία. «Ο Ούγαρ έρχεται μόνον» ή «Ο Ούγαρ έρχεται μόνος»; Έρχεται μόνοΝ, επιμένει ο Ταμπακέας. No problemo.
Ο Ούγαρ έρχεται μόνον, ενώ θα μπορούσε να έρχεται και να φέρνει παραισθησιογόνα μανιτάρια από τα σκοτεινά δάση της πατρίδας του. Αλλά τέτοιος είναι!
Έχω μισοαποφασίσει ότι θα παίξει το ψυχρό φόντο, αλλά φλερτάρω και με την ιδέα της χαρούμενης πρασινάδας μπροστά από το σκοτεινό δάσος της πατρίδας του.
Όχι, μη μου πείτε, θα το βρω μόνη μου.
