Σκιτσογραφείο «Το τέλειο»: 2017

Το τρισάθλιο καλοκαίρι της Κατατονίας Ντιμπουά (έπος μαυρίλας)

Ιστορίες προβληματισμού πάνω στη ματαιότητα της ύπαρξης του εσπρέσο φρέντο

Συνεχίζετε υπ' ευθύνη σας.

Η Ιζόλα πίνει τσάι και εργάζεται για τον πολιτισμό

ATHENS: THE COMIC BOOK 2
Δεκατρείς δημιουργοί, δωδεκα ιστορίες της σύγχρονης Αθήνας.
Πώς είπατε; Η Ιζόλα; Ναι, βέβαια συμμετέχει.

Επειδή είναι ιστορίες της Αθήνας, μην πάει ο νους σας ότι το βιβλίο είναι μαύρη κατάθλιψη. Ακόμα και η μεγάλη πόλη έχει τις τρυφερές στιγμές της.
Εξάλλου «κατάθλιψη είναι να μη δημιουργείς», όπως λέει και στο βίντεο που έφτιαξαν η Katerina Stamati και ο George Tsardanidis.

https://www.indiegogo.com/proje…/athens-the-comicbook-2-new…

Θηλυκότητα

Κομιξοκατάσταση-φωτογραφίες

Γνωστές φυσιογνωμίες

Να δω τι φτιάχνεις;

Διαβάστε περισσότερα »

Κομιξοκατάσταση-Ο γάτος του White Rabbit

Ένας κεραμιδόγατος είχε την άνεση να μπαίνει από τη μια πόρτα του καφέ και να βγαίνει από την άλλη, αναλόγως πού ήθελε να πάει στη Σολωμού ή στη Στουρνάρη, και εντελώς ακατάδεχτος στα διάφορα «ψι ψι ψι, γατούλη» που άκουγε στο πέρασμά του.

Όταν έκανε την περατζάδα του πάνω στο κάγκελο, όλοι όσοι ήταν στην αυλή άφησαν τα κόμικς και κοίταζαν τον γάτο. Εκείνος φυσικά κατάλαβε ότι τον παρατηρούν και ποια ήταν η αντίδρασή του;

Περπάτησε με το πάσο του πάνω στο κάγκελο, πήδηξε στο γείσο που βρίσκεται λίγο ψηλότερα, άραξε νωχελικά και κοίταζε το κοινό του, που στο μεταξύ είχε βγάλει κάμερες και κινητά και τον απαθανάτιζε.

Τον κοίταζα και διασκέδαζα με το στιλ του, αλλά δεν τον φωτογράφισα. Οπότε δανείζομαι τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Νίκος Μηλιώρης

Κομιξοκατάσταση στα Εξάρχεια, στις 3 και 4 Ιουνίου

Η Ιζόλα ετοίμασε δύο φανζίν, μια σειρά κάρτες και μία σειρά αφίσες.

Το ΠΡΩΤΟ φανζίν με ιστορίες της Ιζόλας.
Ιζόλα-Φανζινόλα

Τα «σκίτσα που φτιάχνουμε πίνοντας καφέ» είναι σκίτσα
από το σημειωματάριο της Ιζόλας.

Ένα σαλόνι από τα σκίτσα που φτιάχνουμε πίνοντας καφέ
και ένα σαλόνι από το φανζίν της Ιζόλας-Φανζινόλας.

Ξεστρίψιμο

Καφέ της Πολυγλωσσίας 2017

Αφίσα και σποτ για την 5η Γιορτή Πολυγλωσσίας, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2017

Μπήκαμε στον αστερισμό της Γιορτής Πολυγλωσσίας και βάλαμε φωτιά στα φρένα.

Φυσάει η αφίσα, φυσάει και το σποτ!

Η αφίσα ζωντάνεψε κι έγινε ένα πανέμορφο σποτ. Υπεύθυνος γι' αυτό είναι ο Graphic designer-3D animator Γιώργος Σουπιός. Η ταξιδιάρικη φωνή είναι της Έλενας Λεμονίδου.

Γιορτή Πολυγλωσσίας από τον Δήμο Θεσσαλονίκης

ΚΛΙΚ

από το Radio StarClassic

ΚΛΙΚ

Το πρόγραμμα της γιορτής

ΚΛΙΚ

Μια πλατεία στην Κυψέλη

Συγκλονίζει η Φέτα Κασέρη

Η τρυφερή κι αισθαντική Φέτα Κασέρη, επικίνδυνα ανανεωμένη και γοητευτική, αναστατώνει το Παρίσι και γίνεται εξώφυλλο σε πασίγνωστο γαλλικό περιοδικό.

Ο Δικέλης Βλιχός αφιερώνει στη Φέτα Κασέρη ολόκληρο ποίημα

Ρέκβιεμ για ένα φοντί

Δώστε τα πίσω, ρε παλιοταγιέρες!

Ο ορισμός της ανωτέρας βίας

αφιερωμένο στη Φορμάικα για τα γενέθλιά της

Η Ιζόλα ξέχασε τα γενέθλια της Φορμάικας; Είναι ποτέ δυνατόν; Όχι βέβαια. Επικαλείται ανωτέρα βία.

Ντένης Τζανάτος

ΝΤΕΝΗΣ ΤΖΑΝΑΤΟΣ

Σεμνός, ευγενής, πράος όπως όλοι οι άξιοι άνθρωποι. Σκιτσογράφος και δημοσιογράφος που τίμησε τις ιδιότητές του με ήθος, εντιμότητα, συνέπεια και εργατικότητα. Βαθιά καλλιεργημένος, ανιδιοτελής, ιδεολόγος, αγωνιστής. Ένας άριστος!

Καλός φίλος, αληθινός φίλος. Παμπάλαιος φίλος. Από τότε που κάναμε τα πρώτα βήματά μας. Ζήλιες, αντιζηλίες, ξεπερασούρες, παρασκήνιο ούτε τα μηχανεύτηκε ούτε τα καταδέχτηκε. Πάντα αλληλέγγυος στους συναδέλφους, ακόμα και σ' εκείνους που του φέρθηκαν όπως δεν του άξιζε. Πικρό λόγο δεν άκουσα να πει για κανέναν.

Τον φωτογράφισα ένα χαρούμενο πρωινό που κάναμε τον τελευταίο έλεγχο στις ηλιοτυπίες των βιβλίων του Λευκάδιου Χερν, ευτυχείς γιατί φτάναμε στο τέλος μιας μεγάλης πορείας, την οποία ο Ντένης με τον γνωστό αθόρυβο τρόπο του καθόρισε και στάθηκε βοηθός και συμπαραστάτης.

Το μεροκάματό του στη γη πήρε τέλος. Έφυγε σαν πουλάκι, μου είπαν. Όπως ακριβώς έζησε. Ανάλαφρα, αθόρυβα, ευγενικά.

Πάνε ώρες που το έμαθα. Ήπια καφέ, κάπνισα, μίλησα με φίλους. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν θα... ότι αυτό το νούμερο στο κινητό δεν θα... ότι ποτέ ξανά στην Καλλιθέα δεν θα... ούτε και πουθενά αλλού. Πολλά τα «δεν θα».

Ακόμα είναι ζεστό και δεν πονάει. Όμως πριν αρχίσει ο πόνος, θέλω να θυμηθώ τον Λευκάδιο. Τον Λευκάδιό μας, Ντένη.

«Είμαι ένα με τη ζωή που δεν έχει ούτε μορφή ούτε όνομα, είμαι ένα με όλα όσα αρχίζουν και τελειώνουν –ακόμα και με τον τάφο και τον νεκροθάφτη, το πτώμα και το σκουλίκι...

* * *

Ένα σπουργίτι τιτίβισε στη στέγη και κάποιο άλλο απάντησε. Τα σχήματα των πραγμάτων άρχισαν να γίνονται ξεκάθαρα μ’ ένα απαλό γκρίζο φως και το σκοτάδι σιγά σιγά φωτίστηκε».

Η ανακοίνωση της Ένωσης Συντακτών