Δεν υπάρχουν τυχαίες συναντήσεις

Γι' αυτό να μην ενθουσιάζεστε και να προσέχετε!

Φρούλης και Φρουλίτσα

Ποιο από τα τρία;

Χτες βρήκα ένα σκίτσο, μισοχρωματισμένο από πέρσι, και μία σημείωση. «Να ολοκληρωθεί». Το προόριζα για δώρο στη φίλη που μου χάρισε αυτά τα κομψά χελιδονο-φασαμέν. 

Δεν θυμάμαι τι ρόλο παίζει το βραχιόλι-φίδι με τα δυο κεφάλια και το καπέλο με το διπλό γείσο. Στην κορυφή του φωλιάζει ένα γαλάζιο πουλί. Μάλλον δύο πουλιά, γιατί φαίνεται μία ακόμα γαλάζια φτερούγα.

Αποτελείωσα το χρώμα ακούγοντας το θεατρικό του Αλεχάντρο Κασόνα «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια». Αγαπημένη συνήθεια, αγαπημένος συγγραφέας, αγαπημένο έργο. 

Επειδή εμείς οι Ζυγοί μπλέκουμε με διλήμματα και τριλήμματα, ζήτησα από τους φίλους στο fb να μου δώσουν τη γνώμη τους. Ποιο από τα τρία αρέσει περισσότερο; Το Α, το Βου ή το Γου;

And the Oscar goes to...

Το Γου προηγήθηκε με μεγάλη διαφορά. Ακολούθησε το Βου και τελευταίο ήρθε το Α.

Ευχαριστώ τους φίλους για την πολύτιμη βοήθειά τους.

Κλιμακτηριάζουσες - Πρώτη φορά γυαλιά

Συμβουλή προς νέους σκιτσογράφους

Αν πρόκειται να αγοράσετε σχεδιαστήριο, μην τσιγκουνευτείτε. Φροντίστε να είναι μεγάλο και γερό. Θα σας χρειαστεί. Και να γιατί:

Κλιμακτηριάζουσες - πρεσβυωπία

Ροζ καριέρα

στον Ηλία Ταμπακέα

Δώρο στον Ηλία Ταμπακέα για τα γενέθλιά του από το δικό μου χωροχρονικό συνεχές. Ας πούμε ότι σήμερα είναι 31 Μαρτίου. 

♫ Χρόνια πολλά ♫

Big fat mama

Sophie, we never forget to remember you, when we hear

Some of these days

Οι γάτες της αυλής

Συνήθως πλακώνομαι με τη θεία Κροταλία. Αλλά το καλό να λέγεται και πρέπει να το πω. Η αυλή της χρόνια τώρα είναι καταφύγιο για κάθε αδέσποτο γατί της περιοχής. Εκεί βρίσκουν φαγητό (πηγαίνει η θεία στο Μενίδι και φορτώνει στο αυτοκίνητο σακιά με κροκέτες), καθαρό νερό, ζεστές γωνιές για να ξεχειμωνιάσουν και καταφύγιο για να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα μωρά τους. Μια αυλή με ευτυχισμένα γατόπουλα.

Το ευχαριστώ τους είναι η εμπιστοσύνη που της δείχνουν ξαπλωμένα ανάσκελα και το γουργουρητό ευτυχίας, όταν τρίβονται στα πόδια της.

Τα ραβασάκια

                                                                                                              

Συζητούσαν δύο φίλες για το κόμικς με τα ραβασάκια της ανιψιάς μου:

— Είδες το κόμικς της Τέτης; Καλό δεν ήταν;

— Καλό ήταν, αλλά θα εστιάσω στο ότι η ανιψιά της Τέτης, που δεν είναι ούτε εφτά χρονών, έχει γκόμενο, ενώ εγώ ακόμα ψάχνω. 

Κουτί, κουτί, κουτί και τι κουτί κουτί

Η Σαβάνα και ο Βρασίδας είναι ένα ζευγάρι, που θα το χωρίσει μόνον ο θάνατος. Τώρα, από δηλητήριο θα είναι ή από κάποια άλλη «αδιευκρίνιστη» αιτία... αυτό ούτε η Σαβάνα το ξέρει. Το ψάχνει όμως, το ψάχνει θανατηφόρα.

Τους ήρωες βάφτισε ο Δημήτρης Κάσδαγλης,

ο καλλιτέχνης με τις κουκουβάγιες.

Μπονζούρ και στη μούρη σου!

Όταν λέτε καλημέρα σε σκιτσογράφους, το κάνετε υπ' ευθύνη σας.

Ημέρα αυτισμού

στη Δέσποινα

Θυμάμαι με αγάπη τη Δέσποινα και τ' άλλα τα παιδιά. Αλλά πιο πολύ τη Δέσποινα, που περάσαμε αρκετές ώρες μαζί. Παίζαμε δαχτυλάκια. Καθόμασταν στο ντιβάνι, κρατούσα το χέρι της και της τράβαγα ένα ένα τα δάχτυλα. Αυτό της άρεσε κι έβγαζε αναστεναγμούς ανακούφισης. Το ίδιο κι εγώ. 

Ύστερα η Δέσποινα δεν με ήθελε πια. Δεν χαιρόταν όταν μ' έβλεπε και δεν ήθελε να παίζουμε. Ίσως να καταλάβαινε κάτι, ίσως να το ήξερε κιόλας. Σε λίγο καιρό έφυγα και από τότε δεν έχω ξαναπάει στη Νεάπολη, γιαβρί μου.