στον Βελισσάριο
who went gentle into that good night
— Να τ' αφήσεις εκεί που βρίσκονται.
— Είναι άδεια. Τι τα θες;
— Να μη σε νοιάζει.
Τρία κουτιά νες καφέ, μεγάλο-μεσαίο-μικρό. Έχουν σοβαρό λόγο που βρίσκονται από τον περασμένο Ιούλιο το ένα πάνω στο άλλο στο μάτι της κουζίνας. Δεν είναι ακαταστασία, δεν είναι ινσταλέισο. Είναι μνημόσυνο.
— Εμένα θέλω να με αποτεφρώσετε, είχε δηλώσει ο Βελισσάριος. Για να μη σας βάλω σε έξοδα έχω κρατήσει ένα κουτί από νες καφέ για να με βάλετε μέσα.
— Σιγά τα χουβαρνταλίκια, μεγάλε!
— Έτσι είμ' εγώ.
Δεν έμαθα ποιο μέγεθος είχε διαλέξει για τεφροδόχο, γι' αυτό κι εγώ κράτησα, στη μνήμη του, τρία μεγέθη, ακόμα και το μικρό –λεπτός υπαινιγμός ότι ήταν ζουμπάς. Μαύρο χιούμορ ο Βελισσάριος; Μαύρο χιούμορ κι εγώ.
Βιάστηκε να την κάνει, λίγο προτού λειτουργήσει η Ριτσώνα και αποτεφρώθηκε στη Βουλγαρία. Γενικά βιάστηκε, αλλά πού να κάνω τα παράπονά μου;
Το φουμπού σήμερα θυμίζει στους φίλους ότι ο Βελισσάριος έχει τα γενέθλιά του.
