Άνα Ιβάνκοβα

 

Την είχα σκιτσάρει στο περσινό πράιντ. Δεν την ήξερα ούτε ρώτησα πώς τη λένε. Ήταν ένα σκιτσάκι, έτσι, για να περνάει η ώρα. Ο Γιάννος μου θύμισε, με μία φωτογραφία που ανάρτησε, εκείνη τη χαρούμενη στιγμή.
Και κοίτα φέτος! Φέτος έμαθα τόσο τραγικά το όνομά της.
Αυτό το πλατύ χαμόγελο μόνο στις φωτογραφίες πια!
Ένα σκίτσο στη μνήμη της, με το λουλούδι που φορούσε στα μαλλιά πέρσι που γελούσε.
Το γέλιο της, που έλειψε, δεν περίσσευε!

Να δικαιωθεί η μνήμη της, να τιμωρηθεί ο φονιάς!