ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΗ
Ο σωματικός πόνος μπορεί να αποσυντονίσει τον εγκέφαλο με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Εγώ για παράδειγμα, πριν κάνω την επέμβαση και πω άντε και αντίο στους πόνους, έπαθα μία θαλασσοταραχή κι έγινα θαυμάστρια του Τόλη. Και να της γαρδένιας ο ανθός, αποκλείεται σου είπα, αγωνία με λαχτάρα και να οι ασπρόμαυρες ταινίες «Συντρίμμια τα όνειρά μας», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου».
Η κατάσταση ήταν σοβαρή.
Έγραψα και άρθρο στο Hellas Special.
Η τσιριμπίμ-τσιριμπόμ του πρώτου
Θέλω να σας συστήσω την τσιριμπίμ-τσιριμπόμ του πρώτου ορόφου. Είναι αυτή που αμέσως μόλις τελείωσε η φάση νοσοκομείο, με ανέλαβε υπό την προστασία της. Τόσο που εγώ δεν έχω να νοιαστώ για τίποτα. Και να τα φαγητά, να τα γλυκά, να τα βιβλία, να τα καλλυντικά... Ακόμα και οι γάτες μου περνάνε καλά μαζί της. Από το σπίτι ακούγονται γέλια, φωνές, τραγούδια. Δεν είχα φανταστεί ότι το στάδιο της αποκατάστασης μετά την επέμβαση θα ήταν τόσο τραλαρί τραλαρό.
Δεν έχω λόγια να την ευχαριστήσω. Έχω όμως σκίτσα. Γκρινιάζω καμιά φορά, γιατί δεν με αφήνουν να καθίσω στο σχεδιαστήριο, αλλά από χτες ξυπνάω πολύ πρωί και χώνομαι μουλωχτά στο σχεδιαστήριο και κάνω κανένα σκιτσάκι για να έρθω στα ίσα μου.
Αφιερωμένο από τον φίλο Ντόναλντ Ντάργουιν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)