Ένας κεραμιδόγατος είχε την άνεση να μπαίνει από τη μια πόρτα του καφέ και να βγαίνει από την άλλη, αναλόγως πού ήθελε να πάει στη Σολωμού ή στη Στουρνάρη, και εντελώς ακατάδεχτος στα διάφορα «ψι ψι ψι, γατούλη» που άκουγε στο πέρασμά του.
Όταν έκανε την περατζάδα του πάνω στο κάγκελο, όλοι όσοι ήταν στην αυλή άφησαν τα κόμικς και κοίταζαν τον γάτο. Εκείνος φυσικά κατάλαβε ότι τον παρατηρούν και ποια ήταν η αντίδρασή του;
Περπάτησε με το πάσο του πάνω στο κάγκελο, πήδηξε στο γείσο που βρίσκεται λίγο ψηλότερα, άραξε νωχελικά και κοίταζε το κοινό του, που στο μεταξύ είχε βγάλει κάμερες και κινητά και τον απαθανάτιζε.
Τον κοίταζα και διασκέδαζα με το στιλ του, αλλά δεν τον φωτογράφισα. Οπότε δανείζομαι τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Νίκος Μηλιώρης
