Κυριακή 10 Μαΐου
Το λέω και το ξαναλέω ότι το μέλλον έχει ήδη συμβεί. Κι έτσι το ταξίδι με τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά στην Καστοριά, που είχε αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό, συνέβη σε μία στιγμή-πιο-κατάλληλη-δεν-γίνεται. Μου πρόσφερε απόσταση μετά από ένα θλιβερό γεγονός. Όσοι είχατε συνδέσει τη ζωή σας μ' ένα ζώο που νικήθηκε από το φοβερό καλαζάρ, με καταλαβαίνετε. Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής το σκυλάκι μου ο Μάρτης έπαψε να ζει.
Λίγες ώρες αργότερα, αφού έγιναν όλα όσα έπρεπε, όπως έπρεπε, πήρα τον σάκο μου και πήγα στο σημείο συνάντησης και αναχώρησης. Βρέθηκα με παρέες, με παιδιά, έφαγα, ήπια, γέλασα και για τέσσερις μέρες δεν έμεινα καθόλου μόνη. Αυτό με βοήθησε.
Έχω πολλές φωτογραφίες του Μάρτη μου. Δεν τις κοιτάζω. Όμως, τα σκίτσα που έφτιαξα σε κάποιες όμορφες στιγμές με γεμίζουν γλυκύτητα και με κάνουν να χαμογελάω.
Θα φτιάξω και καινούργια.
Αυτό το σκίτσο είναι από την εποχή που ήμασταν διαστημικοί οτοστοπατζήδες.
Λίγες ώρες αργότερα, αφού έγιναν όλα όσα έπρεπε, όπως έπρεπε, πήρα τον σάκο μου και πήγα στο σημείο συνάντησης και αναχώρησης. Βρέθηκα με παρέες, με παιδιά, έφαγα, ήπια, γέλασα και για τέσσερις μέρες δεν έμεινα καθόλου μόνη. Αυτό με βοήθησε.
Έχω πολλές φωτογραφίες του Μάρτη μου. Δεν τις κοιτάζω. Όμως, τα σκίτσα που έφτιαξα σε κάποιες όμορφες στιγμές με γεμίζουν γλυκύτητα και με κάνουν να χαμογελάω.
Θα φτιάξω και καινούργια.
Αυτό το σκίτσο είναι από την εποχή που ήμασταν διαστημικοί οτοστοπατζήδες.
