Μια πάπια, μα ποια πάπια;

Raindrops

Τα κοίταζα, τα ξανακοίταζα και δεν μπορούσα ν'αποφασίσω ποιο από τα δύο. Το μονόχρωμο ή το δίχρωμο. Έκανα γκάλοπ στο fb και οι φίλοι 45 υπέρ 1 κατά, ψήφισαν το δίχρωμο με δυο τρεις αλλαγές. Να το! 

Σας ευχαριστώ!

I looked at it again and again and I couldn't decide which one, the grayscale or the duotone. So I asked the fb friends to help me. Everybody except one voted for the duotone suggesting a couple of improvements. Here is the final "Raindrops".

Thank you all !

Raindrops keep falling on my head

ΚΛΙΚ

Το κάλεσμα

Σαγηνευτικές φωνές μέσα στη νύχτα από τα βάθη του ασυνείδητου ή από μια άγνωστη διάσταση, σαν τραγούδι των Σειρήνων ή σαν μακρινή ανάμνηση, ξυπνάν την Ιζόλα και την προσκαλούν σε οργιαστικές συναντήσεις. Αδύνατον να τις αγνοήσει. 

Ήταν το ζαμπόν!

Who can possibly break your heart?

I borrowed the idea from a graffiti I saw somewhere in Amsterdam. 

Η Μάγδα και ο έκθαμβος

στη Μάγδα

Μπριζολίτσα σενιάν

Η αγαπημένη ατάκα της Ιζόλας

Izola's favorite quote

The future has already happened

Κάτι περίεργο συμβαίνει με το παρελθόν και το μέλλον, έκλεισε και το μπαράκι του Απότσου, αλλά έμεινε εκείνο το τραγούδι να μας το θυμίζει και η φράση του Ζαν Ανούιγ «Δεν υπάρχει χρόνος. Όλα γίνονται συγχρόνως». Το μπέρδεμα συνεχίζεται μέχρι νεοτέρας.

Η έκθεση τελείωσε και δεν τελείωσε

Η έκθεση «Ο κόσμος της Ιζόλας» στο Καφενείο το Λουξ της Θεσσαλονίκης είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μέχρι τις 20 Απριλίου. Την τραβήξαμε λίγο παραπάνω, μέχρι το τέλος Μαΐου. Εκείνη τη μέρα αποσύρθηκαν οι κατάλογοι, τα αριθμημένα έργα προς πώληση που είχαν απομείνει στο ντοσιέ και η ταμπέλα με τις τιμές των έργων. Ο κόσμος της Ιζόλας, όμως, παρέμεινε να στολίζει τους τοίχους του Λούξ. Το Λούξ αγαπάει την Ιζόλα και η Ιζόλα το Λούξ.

Η Τέτη και ο κόσμος της Ιζόλας.

Μεγάλη τιμή ήταν η επίσκεψη της Μάγδας Καραγιαννιώτη-Μυστικού, γνωστής δημοσιογράφου και εικαστικής συντάκτριας, που αγαπάει πολύ τη γραμμή και το χιούμορ της Ιζόλας.

Το βράδυ πριν φύγω από τη Θεσσαλονίκη κάποιος πελάτης του Καφενείου το Λουξ ζήτησε, με σπασμένα αγγλικά, να αγοράσει ένα συγκεκριμένο έργο, το «Σημασία έχει να πετάς». Του εξηγήσαμε ότι το έργο είναι εξαντλημένο και αυτά που έχουν μείνει στους τοίχους αποτελούν τη διακόσμηση του καταστήματος. Επέμενε πολύ ευγενικά λέγοντας ότι έχει ιδιαίτερο λόγο να το θέλει και συνδέοντας το κονσερβοκούτι με τον εγκλωβισμό στις εθιστικές ουσίες. Το «Σημασία έχει να πετάς» είναι πια δικό του!