Τελευταία μέρα της έκθεσης «Δυο χρόνια Ιζόλα»

Για πότε πέρασε ένας μήνας! Σήμερα 20 Μαΐου είναι επίσημα η τελευταία μέρα της έκθεσης «Δυο χρόνια Ιζόλα». 

Η Ιζόλα εκτέθηκε σε πολλές πόζες. Φορώντας καπέλο...

φορώντας γούνα...


μη φορώντας τίποτα!

Δεν ξέρω ποια από τις τρεις πόζες έκανε τον παλιό μου φίλο και συμφοιτητή τον Τάσο, σοβαρό και παρ' Αρείω, να γίνει θύμα της Ιζόλας και ποιητής. (Νομίζω η τρίτη, αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρη)



Αν φτιαχτεί fan club της Ιζόλας ο Τάσος και η Φανή θα είναι ιδρυτικά μέλη.


Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που αγκάλιασαν την Ιζόλα και την έκθεσή της, που την επισκέφτηκαν, που τη φωτογράφισαν ή που έγραψαν γι' αυτήν ποιήματα, σχόλια και άρθρα. 
Ευχαριστώ τον Ηλία Ταμπακέα για τη συμβολή του, τις συμβουλές του, για το κείμενο του καταλόγου της έκθεσης «Δυο λόγια για την Τέτη Σώλου και την Ιζόλα» και για την υπέροχη παρουσίαση που έκανε με θέμα «Η Γυναίκα στο σκίτσο».
Ευχαριστώ τον Τάκη Ευσταθίου, τον Δημήτριο Βασιλειάδη, τον Μίμη Κούρτη, τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη, τον Σπύρο και την Τζένη Ορνεράκη που από διαφορετικούς δρόμους ο καθένας συναντήθηκαν με την Ιζόλα στις δύο παρουσιάσεις που έγιναν στο πλαίσιο της έκθεσης.
Ευχαριστώ τους χορηγούς
• το Κοινωνικό Συνεργατικό Καφενείο Περιμπανού και τις έντεκα γυναίκες που το λειτουργούν που είχαν την ιδέα και πρόσφεραν τον χώρο της έκθεσης

• το StarClassic Radio που ήταν χορηγός επικοινωνίας στη δεύτερη έκθεση της Ιζόλας, καθώς ήταν και στην πρώτη, που έγινε πέρσι στο Καφενείο το Λούξ στη Θεσσαλονίκη, για τη θερμή υποστήριξη και για την εξαιρετική παρουσίαση της έκθεσης και της δουλειάς μου που έκανε μέσα στο μπλογκ του. 

• το Artic.gr που αγαπάει όλα τα είδη της τέχνης και υποστήριξε την έκθεση «Δυο χρόνια Ιζόλα» με ένα άρθρο και έναν διαγωνισμό και ιδιαίτερα την Άννα Καρτάλη για το ενδιαφέρον της.


Για αναμνηστικό της έκθεσης κυκλοφόρησε το έργο «Chocolate Cake Lady» σε 21 υπογεγραμμένα, αριθμημένα και σφραγισμένα αντίτυπα, που συνοδεύεται από τρεις κάρτες και τον κατάλογο της έκθεσης.



Το φτερό στο πιάτο






Διαστημικοί οτοστοπατζήδες




Κυριακή 10 Μαΐου
Το λέω και το ξαναλέω ότι το μέλλον έχει ήδη συμβεί. Κι έτσι το ταξίδι με τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά στην Καστοριά, που είχε αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό, συνέβη σε μία στιγμή-πιο-κατάλληλη-δεν-γίνεται. Μου πρόσφερε απόσταση μετά από ένα θλιβερό γεγονός. Όσοι είχατε συνδέσει τη ζωή σας μ' ένα ζώο που νικήθηκε από το φοβερό καλαζάρ, με καταλαβαίνετε. Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής το σκυλάκι μου ο Μάρτης έπαψε να ζει.
Λίγες ώρες αργότερα, αφού έγιναν όλα όσα έπρεπε, όπως έπρεπε, πήρα τον σάκο μου και πήγα στο σημείο συνάντησης και αναχώρησης. Βρέθηκα με παρέες, με παιδιά, έφαγα, ήπια, γέλασα και για τέσσερις μέρες δεν έμεινα καθόλου μόνη. Αυτό με βοήθησε.
Έχω πολλές φωτογραφίες του Μάρτη μου. Δεν τις κοιτάζω. Όμως, τα σκίτσα που έφτιαξα σε κάποιες όμορφες στιγμές με γεμίζουν γλυκύτητα και με κάνουν να χαμογελάω.
Θα φτιάξω και καινούργια.
Αυτό το σκίτσο είναι από την εποχή που ήμασταν διαστημικοί οτοστοπατζήδες.